Wykres liniowy – jeden z klasycznych i jednocześnie najskuteczniejszych wykresów. Służący głównie przedstawieniu zmiany jakieś cechy liczbowej na skali interwałowej – najczęściej na skali czasowej. Linie łączą indywidualne wartości w serie, pozwalając na dostrzeżenie trendów, wzorców oraz wyjątków.

 

 

Wykres liniowy należy do zestawu czterech naprawdę skutecznych wykresów. Pomimo jego licznych zalet, i ten wykres tego typu może być bezużyteczny, lub – co więcej – wprowadzający w błąd. Do najpoważniejszych (i jednocześnie najczęściej popełnianych) błędów popełnianych przez użytkowników możemy zaliczyć sugerowanie związku między danymi w miejscach gdzie takowy nie występuje (zasada 5 w tym artykule).

Przykład? Jeżeli stworzymy tabelę pokazującą liczbę klientów wedle rejonów w których występują, a następnie na ich podstawie nakażemy programowi utworzyć wykres liniowy, to wykres taki, zgodnie z naszym życzeniem, powstanie:

Jest on co prawda bez sensu, ale co pan (użytkownik) każe – sługa (program) robi. Mimo iż pomiędzy takim południem kraju a jego północą nie istnieje żaden związek, to punkty określające liczebność klientów w poszczególnych rejonach są ze sobą połączone.

PowerView umożliwia tworzenie wykresów liniowych w których na osi znajdują się ciągi tekstowe, ponieważ czasami przy pomocy takich właśnie ciągów oznaczane są jednostki interwałowe (np. pierwszy kwartał, drugi kwartał itp.) . Program nie zastąpi nam myślenia. Przynajmniej nie ten.

Tworzenie

Tworzenie wykresu liniowego jest bardzo proste – najpierw należy utworzyć tabelę z interesującymi nas danymi, a następnie (mając ją zaznaczoną) kliknąć Projekt -> przełączanie wizualizacji -> Inny wykres -> wykres liniowy.

Może się zdarzyć, iż mamy zbyt wiele wartości na osi – w takich przypadkach program wybierze tylko niektóre wartości i będzie wyświetlał reprezentatywną próbkę, o czym poinformuje nas oknem wyskakującym w górnej części wykresu:

Zbytnie zagęszczenie wartości na osi zazwyczaj znacznie ogranicza wartości poznawcze wykresu. W takich przypadkach zaleca się zmniejszenie ilości wartości na osi – w przypadku dat jest to stosunkowo proste, wystarczy je zagregować do miesięcy, kwartałów lub lat przy pomocy funkcji analizy czasowej. Agregując daty na osi pionowej, zmienimy także liczby widoczne na osi pionowej – wykres będzie przedstawiał sumę cen sprzedanych urządzeń w jednym kwartale, a nie w jednym dniu. Zmodyfikowanie powyższego wykresu w ten sposób spowoduje wzrost jego przejrzystości:

Hierarchia

Na wykresie liniowym możemy wykorzystać także hierarchiczność danych – na przykład okresów, w których jest rozpatrywana sprzedaż produktów. Pierwszym stopniem takiej hierarchii może być np. kwartał, następnym – miesiąc, a ostatnim – pojedynczy dzień.

Aby wykorzystać taką konstrukcję, najpierw należy skonstruować odpowiedni wykres – na pierwszy rzut oka nie będzie on się różnił od zwykłego wykresu pokazującego sumę cen sprzedanych produktów w kwartale. Różnicą będzie więcej kolumn umieszczonych w oknie OŚ:

 

Po kliknięciu dwukrotnie w wybrany fragment linii w wykresie przedstawiającym zjawisko w skali kwartału przejdziemy do następnego poziomu – miesiąca. Kolejne dwukrotnie kliknięcie przeniesie nas do sumy ceny sprzedanych produktów w skali dnia. Powrót do poprzedniego poziomu odbywa się przy pomocy przycisku Uogólnij, przypominającego ikonę W górę znanego ze starych wersji systemu Windows:

 

Suwak

Warto zwrócić uwagę na suwak znajdujący się pod wykresem a nad etykietami osi poziomej. Pełni on funkcję swoistego filtru – na jego podstawie możemy ograniczyć wyświetlany odcinek czasu do krótszego, pożądanego przez nas. Jest to funkcja szczególnie przydatna w przypadkach dużego zagęszczenia wartości na osi poziomej.

Typ osi

Możemy zmienić sposób wyświetlania danych na osi poziomej, o ile nie stworzyliśmy jeszcze hierarchii (jej obecność uniemożliwia zmianę typu osi). W tym celu należy kliknąć UKŁAD -> TYP ->KATEGORIE:

Domyślnie jest ustawiona opcja Automatycznie, która dobiera sposób wyświetlania osi – zazwyczaj w sposób ciągły. Zmiana sposobu wyświetlania danych na Kategorie spowoduje:

• Wyświetlanie pełnych dat
• Brak suwaka przy osi poziomej

Położenie etykiet osi poziomej zależy od wielkości wykresu. Może być pionowe, ukośne lub też poziome, o ile będzie wystarczająca ilość miejsca.

Wykres z dwiema osiami Y

Zdarzają się sytuacje, w których można – a wręcz pożądanym jest – użyć wykresu z dwiema osiami Y. Jest to stosunkowo łatwe do osiągniecia w programie Excel i zostało opisane w tym artykule.

Opcji takiej nie ma jednak w programie PowerView. Wskutek tego próby pokazania dwóch linii opisujących zjawiska o znacznie odbiegających od siebie rzędach wielkości kończą się marnie – jedna z linii jest płaska, mimo iż zjawisko znacznie zmienia się w czasie. Skala osi jest zbyt mała, aby zmiany były widoczne.

 

Jedynym sensownym rozwiązaniem tej kwestii jest utworzenie dwóch wykresów, jednego pod drugim, korzystając z tego samego odniesienia czasowego.

Teraz dostrzegamy, iż kształt linii pokrywa się – stąd oczywisty wniosek, iż wpływy ze sprzedaży (pierwszy wykres) pokrywa się z ilością sprzedanych produktów (drugi wykres).

Ułożenie wykresów w tej, umożliwiające efektywne porównanie konfiguracji tworzy swojego rodzaju wykres panelowy.

Plik z przykładowymi danymi

Zapoznać się z powyższymi funkcjami w praktyce można w tym pliku z przykładowymi danymi. Zawiera on tabelę na podstawie których były tworzone wykresy na powyższych zdjęciach – można przy jego pomocy poćwiczyć więc tworzenie wykresu, wykorzystanie hierarchii, zastosowanie suwaka czy też zmienianie typu osi.

Czy sądzicie że opcje dotyczące tego rodzaju wykresu są w PowerView wystarczające? Podzielcie się swoją opinią w komentarzach!