Mapy od zawsze były tłem do przedstawiania danych, które mają odniesienie przestrzenne. Żaden opis, tabelka ani zwykły wykres nie oddadzą sytuacji tak dobrze, jak zrobi to mapa z dobrze przedstawionymi na niej danymi. Nic dziwnego, że korporacja Microsoft sięgnęła po ten sposób wizualizacji danych, realizując go na dwa różne sposoby.
Z filtrowaniem spotykamy się codziennie w różnych sytuacjach – filtru używamy podczas parzenia kawy, palenia papierosów, robienia zdjęć, odkurzania czy też używania Excela. Mimo tak różnych urządzeń łączy je ogólna zasada – filtr opuszcza mniej „rzeczy” (czy to materialnych, czy to informacji), niż do niego wchodzi.
Brushing and linking (w wolnym tłumaczeniu: szczotkowanie i wyróżnianie, w praktyce możemy się spotkać z angielską wersją bądź też z nazwą wyróżnianie krzyżowe) jest jedną z najbardziej interesujących oraz pożytecznych interakcji w PowerView. Pozwala ona badać interesujący nas podzbiór danych przy jednoczesnym obserwowaniu całokształtu danych.
Details on demand, czyli przekładając na język polski – szczegóły na żądanie to jedna z zestawu klasycznych interakcji dostępnych w PowerView. W skrócie można powiedzieć, iż interakcja ta pozwala na poznanie dokładnych wartości interesującego nas wycinka danych.
Drill down/drill up to interakcja bezpośrednio wiążąca się z konstrukcją hierarchii. Jej nazwę można przetłumaczyć jako drążenie (lub wyszczególnianie) oraz uogólnianie, aczkolwiek najprawdopodobniej częściej będziemy się spotkać z jej angielską nazwą.
Wielokrotności, podobnie jak kafelki, nie są oddzielnym typem wizualizacji. Jest to sposób wyświetlania innych wykresów, znany także pod nazwą wykresu panelowego. Polega on – w dodatku PowerView – na wyświetleniu wielu małych wykresów przedstawiającą tą samą zmienną, zróżnicowaną pod względem jakiejś cechy jakościowej.
Podczas tworzenia lub edycji jakiegokolwiek wykresu, na liście pól programu PowerView możemy dostrzec obszar KAFELKI WG. Kafelki w tym kontekście nie wyznaczają płytek służących do wykończenia kuchni, lecz są narzędziem pozwalającym na sprawne przefiltrowywanie danych, nie psując przy tym kompozycji wizualnej raportu.
Naśladowanie dobrych praktyk nie jest niczym złym – czasem znacznie lepsze efekty daje podpatrzenie dobrych rozwiązań u innych i zastosowanie ich u siebie, niż silenie się na przesadną oryginalność. Spoglądając na wykres animowany zaimplementowany do PowerView można odnieść wrażenie, że Microsoft wyszedł z takiego właśnie założenia.
Wykres bąbelkowy jest bardziej zaawansowaną wersją wykresu punktowego. Jako jeden z niewielu wykresów może przedstawiać trzy, a nawet cztery wartości na płaszczyźnie jednego wykresu. Jednak nie jest stosowany tak często jak wykres kolumnowy czy też liniowy.
Punkt jest pojęciem pierwotnym – nie jest definiowany z matematycznego punktu widzenia. Nie ma rozmiaru, więc nie możemy przy pomocy tej cechy przedstawiać żadnej wartości. W dwuwymiarowej przestrzeni, jakiej używamy w naszych wykresach, punkty między sobą różnić się mogą położeniem oraz barwą.