Wykres bąbelkowy jest bardziej zaawansowaną wersją wykresu punktowego. Jako jeden z niewielu wykresów może przedstawiać trzy, a nawet cztery wartości na płaszczyźnie jednego wykresu. Jednak nie jest stosowany tak często jak wykres kolumnowy czy też liniowy. Nie jest to przypadek; pomimo pokazywania wielu serii danych cechuje się pewnymi istotnymi wadami.
Dlaczego należy postępować ostrożnie z wykresem bąbelkowym?
Istnieje kilka właściwości przy pomocy których można przedstawiać interesujące nas wartości – może to być długość kolumny (tak jak w wykresie kolumnowym) czy też położenie w przestrzeni 2D (tak jak w wykresie punktowym – w tym wypadku przedstawiamy dwie wartości). Wykres bąbelkowy korzysta z obu tych sposobów, a ponadto także przedstawia kolejną wartość przy pomocy wielkości bąbelka. W czym więc tkwi problem?
W dokładności postrzegania zmiennej, jaką jest wielkość. Nie jest możliwym wyraźne określenie o ile większy jest dany bąbelek – zwłaszcza w sytuacji, kiedy nawet nie wiemy, czy wartość przekłada się na średnicę, czy też na pole koła. W PowerView nie ma na ten temat żadnej informacji, co dodatkowo utrudnia zadanie.
W PowerView sytuację dodatkowo komplikuje fakt złego zaplanowania powierzchni wykresu – jest on tworzony w taki sposób, aby mieścił się w nim środek bąbelka, a nie całość. Oznacza to, iż możemy być zmuszeni do porównania wielkości bąbelka widząc tylko jego część (w najgorszym wypadku – ¼), co dodatkowo nie ułatwia sprawy.
Więcej na ten temat postrzegania poszczególnych właściwości możecie znaleźć w tym artykule.
Ponieważ program dąży do jak najmniejszej powierzchni wykresu, w praktyce zawsze przynajmniej jeden bąbelek znajdują się częściowo poza obszarem wyświetlania:
Sytuację ratuje interakcja details on demand – jeżeli najedziemy kursorem na wybrany bąbelek, pojawią się informacje na temat tworzących go wartości. Dzięki temu możemy wizualnie stwierdzać podstawowe informacje (np. które koło jest większe od drugiego), a po dodatkowe informacje uciec się do zastosowania tejże interakcji.
Teoretycznie istnieje jeszcze jedna właściwość, przy pomocy której możemy przedstawić kolejną zmienną. Jest to kolor – przy pomocy palet sekwencji bądź też dywergencji moglibyśmy przekazać odbiorcy wykresu dodatkową informację. Niestety, w programie PowerView nie przewidziano takiej możliwości.
Nie wiesz, czym jest paleta sekwencji / dywergencji? Możesz się tego (i wielu innych istotnych rzeczy dotyczących koloru) dowiedzieć tutaj.
Podsumujmy więc ile danych możemy przedstawić przy pomocy wykresu bąbelkowego:
– położenie w przestrzeni 2D – dwie wartości (jedna opisana przy pomocy osi X, druga – przy pomocy osi Y)
– wielkość bąbelka – jedna wartość
– kolor – jedna wartość (opcja niedostępna w PowerView)
Tworzenie wykresu bąbelkowego
Podstawą do skonstruowania wykresu bąbelkowego jest wykres punktowy, którego tworzenie jest opisane w tym artykule. Gdy już takowy posiadamy, wystarczy przeciągnąć kolumnę z wartościami które mają być reprezentowane przez wielkość bąbelka do obszaru ROZMIAR:
Zastosowanie hierarchii na wykresie bąbelkowym
Działanie mechanizmu hierarchii na wykresie bąbelkowym jest analogiczne do działania tego narzędzia w wykresie punktowym.
Co sądzicie o wykresie bąbelkowym? Czy możliwość przedstawiania 3 serii danych na jednym wykresie jest ważniejsza niż pełna przejrzystość wizualizacji? Swoją opinią podzielcie się w komentarzach!
